Zagrajmy w ustalanie priorytetów

Pisałem już jak ważne w rozwoju produktu jest priorytetyzowanie rzeczy, którymi się zajmujemy. Niedawno natknąłem się na niezły przepis na ten proces. Jego autorem jest Tom Conrad, który odpowiadał za rozwój Pandory, jednej z ważniejszych na rynku aplikacji muzycznych.

W tym podejściu wybór rzeczy do realizacji przypomina grę. Jej fazy są takie:

  1. Każdy zgłasza swoje pomysły odpowiadając na sprytnie postawione pytanie: czego głupotą byłoby nie zrobić w najbliższych trzech miesiącach. Czyli nie „co moglibyśmy zrobić” tylko „czego nie możemy nie zrobić”. Już to wymusza refleksję.
  2. Wszystkie pomysły opisuje się w podobny sposób – za każdym razem na takim samym slajdzie podając o co chodzi i jakie korzyści ma to przynieść produktowi.
  3. Szacuje się ilośc pracy potrzebną do zrealizowania każdej rzeczy.
  4. Tu zaczyna się praca grupowa. Tworzy się wirtualną walutę (np. papierowe dolary), które dostają osoby decydujące. Ich ilośc odpowiada liczbie dostępnych dni pracy ludzi, którzy są potrzebni, żeby to wszystko zrealizować.
  5. W czasie sesji głosuje się „wydając” przydzielone pieniądze na poszczególne funkcjonalności / zmiany. To co zostało sfinansowane trafia do realizacji.

Warto poczytać dokładnie tekst Conrada, ale kilka rzeczy w tym podejściu jest wartych omówienia.

Całość upraszcza proces analiz i wymiarowania pomysłów. Metoda jest zwinna, oparta na zdrowym rozsądku. W innych podejściach każde zadanie można modelować na różne sposoby i wrzucać do exceli, z których na koniec nic mądrego nie chce wyjść. Tu logika jest prosta – albo jesteśmy jako zespół / startup / organizacja do czegoś przekonani i to finansujemy, albo nie. By to zadziałało, w grupie decydujących warto.. mieć decydentów. Byc może nawet dając im trochę więcej pieniędzy niż pozostałym.

Ćwiczenie wymusza uczestnictwo i wciąga zainteresowanych. Dobrze zrealizowane zapewnia, że kluczowe dla produktu osoby aktywnie uczestniczą w decyzjach. Identyczna prezentacja wymusza myślenie o tym, co określona rzecz da. Nic nie dzieje się pod stołem – każdy krok jest omówiony, a równocześnie nie zajmuje to dużo czasu. Przy okazji rozmowy o kosztach i korzyściach wszyscy mogą lepiej zrozumiec proces rozwoju. Gra wspiera też tworzenie kultury priorytetyzacji w załodze.

Dośc kluczowy jest szacunek kosztów i ocena czasu pracy jaki mamy do dyspozycji. Tu najczęściej popełniamy błędy. Mylimy się szacując ile coś zajmie, dlatego trzeba to robić z uwagą, ale też dzielić rzeczy na takie (czytaj: względnie nieduże), by ich ocena była możliwa. Z drugiej strony nie można zakładać, że miesiąc pracy człowieka to pełne 20 dni na rozwój. Ludzie chorują, chodzą na urlopy, a przede wszystkim robią całą masę rzeczy, które zżerają ten czas. Utrzymanie, zebrania i maile zabierają więcej niż wam się wydaje. To warto liczyć i posługiwać się danymi zbliżonymi do historycznych.

Niedawno przećwiczyliśmy to w praktyce m.in. planując dalszy rozwój nowego Blox.pl. Zachęcam do próbowania w startupach i przedsiębiorstwach wszelakich.